La Paz en Dead men‘s road

Hallo,

Het werd weer eens hoog tijd voor een update, dus bij deze. Zit nog steeds in La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Yanick en ik zijn hier zaterdag aangekomen vanuit Copacabana.
Copacabana was een leuk stadje om een paar dagen te blijven. We zijn donderdag met de boot naar Isla del Sol gegaan, een eilandje in het Titikaka meer. We hadden de boot van 8:30 gemist, dus er zat niets anders op dan de boot van 13:30 te nemen, maar dat betekende dus wel dat we ook een nachtje op het eiland moesten blijven.
Isla del Sol is best een mooi eilandje, een stuk mooier dan Tequile in ieder geval. We hebben het hele eiland rondgelopen en dat leverde best hele mooie plaatjes op. We hebben ongeveer 20 km gelopen. Op zich best heel leuk, maar merkte wel dat ik al dat lopen een beetje beu begin te worden. Op het eiland nog een redelijk hostel weten te vinden om te overnachten. Tevens wederom kennis gemaakt met de electrische douche. Is een heel eigenaardige douche. Boven op de douche zit een electrisch apparaat dat het water verwarmt. Voordat je de douche ingaat, moet je er eerst 220 volt op zetten, anders wordt het water dus niet warm. Op zich nie zo‘n punt, maar je ziet alle draden ook gewoon lopen en dat is dus wel wat minder, maar het werkt wel.
Zaterdag dus naar La Paz gegaan. Ik heb inmiddels wel wat steden gezien, maar La Paz is verreweg de smerigste stad waar ik ooit ben geweest. En met smerig bedoel ik dan met name de smog. La Paz ligt op 3700 meter hoogte in een vallei. Aangezien de mensen zich geen eigen auto kunnen veroorloven, rijden er hier alleen oude busjes en bussen rond die echt waanzinnige roetwolken uitstoten. ‘s Morgens gaat het nog wel, maar vanaf een uur of 12 hangt er echt een enorme smog wolk in de hele stad die ook enorm stinkt. Genoeg reden dus om La Paz zo snel mogelijk weer te verlaten en dat was dus ook het plan. Belangrijkste attractie in La Paz is echter de ‘dead men‘s road‘. Dit is de oude ongeasfalteerde weg van La Paz naar Coroico. Hier worden downhill mountainbike tochten georganiseerd, waarbij naar het schijnt, al negen doden bij zijn gevallen. De totale asfstand is 64 km, waarbij je begint op 4700 meter en eindigt op 1100 meter. Slechts 7 km is omhoog, dus gelukkig hoef je dus zelf nie zo veel te trappen.
Nadat ik maandag al was uitgecheckt om samen met twee Ierse meisjes en een Canadees richting Uyuni en de zoutvlaktes te vertrekken, kreeg in ineens een brainwave dat ik die fiesttocht nie kon overslaan. Dus toch maar weer ingecheckt en meteen de tocht voor dinsdag geboekt.
We moesten dinsdag om 7 uur verzamelen om met busjes naar het startpunt vervoerd te worden. Helaas regende het daar en het was steenkoud. Gelukkig had ik mijn muts en handschoenen meegenomen, want dat was zeker geen overbodige luxe. Ook nog ff bij de gids gepolst hoe het nou zat met al die doden en hij wist maar van twee meisjes af, dus die negen lijkt een beetje overdreven.
Na een eenvoudig ontbijt van start. Het begin was nog gewoon over asfalt. Ging wel superhard, maar nog niks gevaarlijks aan. De omgeving was wel schitterend en deed me nog het meest denken aan Fjordland in Nieuw- Zeeland. Heel ruig met honderden watervallen langs de rotsen. Toen we wat lager kwamen werd het gelukkig droog en ook wat warmer. Voordat we bij de ‘dead men‘s road‘ kwamen, moesten we die 7 km omhoog. Een meisje liet zich met het busje omhoog brengen. Heb het ook nog even overwogen, want met mijn vermoeide benen op 4000 meter 7 km klimmen is geen pretje, maar was er toch te trots voor. Na een uurtje kwamen we dan bij de ‘dead men‘s road‘. Eigenlijk is dit gewoon een uitgehakte grindweg met overal keien, waar je dus goed voor moet uitkijken, anders ga je op je plaat. Ondanks de afgronden van honderden meters naast je, moest je volgens mij wel erge pech hebben om over de rand te kukelen, maar spannend was het zeker. Ook hier ging het behoorlijk hard en was super spectaculair, maar uiteindelijk is alleen een meisje lelijk gevallen. Ze had flinke schaafwonden op haar kin en schouders, maar er zijn dus geen ernstige ongelukken gebeurd.
Aangezien ik toch nog in La Paz ben ook nog maar even samen met een Engelsman en twee Denen een voetbalwedstrijd tussen Bolivar (Bol) en Boca Juniors (Arg) meegepakt. Het was een wedstrijd voor de Copa Libertadores, de zuidamerikaanse variant van de champions league. Was een leuke wedstrijd die helaas is 0-0 eindigde.
De plannen voor de zoutvlaktes nog maar even uitgesteld, want morgen ga ik met een andere engelsman en de twee denen naar Oruro. Had er nog nooit van gehoord, maar naar het schijnt wordt hier, op Rio na, het grootste carnaval van zuidamerika gevierd. Ben erg benieuwd, maar dus meer over het carnaval in mijn volgende bericht.

Groetjes,

Arjen