Phu Quoc en Saigon

Hallo daar,

Vanuit Phnom Penh met Chris met bus en boot naar Chau Doc, net over de grens met Vietnam gegaan. We wilden naar het eiland Phu Quoc, aan de westkust en hoopten weer eens om het binnen een dag te kunnen doen. Nou, dat werd natuurlijk weer niks. Ten eerste duurde het al veel langer dan ons was verteld om de grens over te komen. Eenmaal daar moesten we met 1-pers. cyclo's (riksja's) naar het busstation om dat niemand ons wilde vertellen waar het was. Echter, ipv ons naar het busstation te brengen, werden we naar een reisburo gebracht en werd ons verteld daar tickets te kopen, want de gewone bus ging zogenaamd niet meer. Een hele discussie later zijn we uiteindelijk zonder te betalen zelf maar naar het busstation gelopen. Daar gewoon een bus naar het volgende plaatsje gepakt, maar toen we daar eenmaal waren, ging er echt geen bus meer naar Rach Gia, waar we op de boot naar Phu Quoc moesten stappen. Twee moto (scootertaxi)chauffeurs wilden ons ergens heen brengen, maar spraken geen engels, dus begonnen het een en ander uit te tekenen. We begrepen er geen jota van en zijn maar gewoon met rugzak en al op goed geluk achterop gestapt. Ze brachten ons naar een kruispunt, 12 km verderop, vanwaar we zowaar een minibusje naar Rach Gia konden pakken, al vroegen ze ineens wel meer geld dan was afgesproken. Dat betaalden we natuurlijk niet, wat natuurlijk weer tot de nodige discussie leidde. In Rach Gia wilden we weer met de moto naar het hotel, maar ipv het hotel weer naar een reisburo gebracht, zodat ze commissie over het bootticket konden krijgen, weer een hele discussie. Wat een gedoe zeg!
Maar goed, de volgende morgen waren we om 11 uur op Phu Quoc, een erg mooi tropisch eiland met mooie stranden. Bungalowtje aan het strand gescoord en lekker op het strand gaan liggen. De volgende dag was het schitterend weer, dus we dachten het er maar een lekker van te nemen, maar kwamen helaas 's middags allebei roodverbrand van het strand. Bovendien viel er 's avonds geen pepernoot te beleven, dus besloten we om de volgende dag maar richting Saigon te vertrekken.
's Morgens dus maar weer de boot terug genomen en in een mini-busje naar Saigon gestapt. Busje gaf er echter halverwege de brui aan, dus weer in een ander busje moeten stappen. Niet goed geld terug kennen ze hier niet, dus natuurlijk ook weer opnieuw moeten betalen.
In Saigon naar het Herenigingspaleis geweest, leek meer op een chic kantoorgebouw dan op een paleis, en naar het oorlogsmuseum gegaan. In het oorlogsmuseum wordt de Vietnamoorlog voornamelijk door foto's weergegeven. Wererom indrukwekkend en triest om te zien wat er hier allemaal tijdens de oorlog is gebeurd. Verder nog naar de Cu Chi tunnels geweest. Deze tunnels vormen een ondergronds complex die de Vietcong hebben gebouwd om te wonen en vandaaruit hun guerilla oorlog te kunnen voeren. Ofschoon het ooit best indrukwekkend zal zijn geweest, stelde het opengestelde gedeelte niet veel voor. Je kan maar in 1 tunneltje van 150 meter en ik betwijfel of die wel origineel is.
Al met al ben ik nog niet echt onder de indruk van Vietnam. Iedereen in de toeristische sector liegt, bedriegt en valt je lastig. Bovendien schijnt centraal Vietnam, wat het mooiste gedeelte moet zijn, al weken onder water te staan. Ben dus benieuwd wat het moet gaan worden, maar dat lezen jullie vanzelf wel weer.

Groetjes,
Arjen