Vuurland en Patagonie

Hallo allemaal,

Na 5 dagen Buenos Aires dus aangekomen in Ushuaia, de meest zuidelijke stad van de wereld. De eerste dag een beetje rond gelopen en de dag erna de gletsjer beklommen. De gletsjer viel een beetje tegen, want zo´n 80% is inmiddels gesmolten. Je had er echter wel een mooi uitzicht over Ushuaia en het Beagle kanaal. De volgende dag samen met Steve (Aus) naar het Terra del Fuego (Vuurland) nationale park geweest. Dit is een erg groen en mooi park, maar na een dagje lopen heb je het ook wel gezien. Daarna de bus naar Punta Arenas in Chili gepakt. Volgens de Lonely Planet was hier van alles te zien, maar nadat ik samen met Kim (Dui) een uurtje had rondgelopen toch maar een buskaartje naar Puerto Natales voor de volgende dag gekocht, want het is een stadje van niks. Over het algemeen viel Vuurland dus een beetje tegen. Ik had een heel ruig landschap verwacht, maar het is eigenlijk heel vlak en kaal en er is weinig te zien.
De volgende dag in Puerto Natales aangekomen. Vanuit Puerto Natales kun je trektochten door het Torres del Paine park maken. Het Torres del Paine park schijnt het mooiste stuk van Patagonie zijn, dus ik wilde daar wel graag heen. Helaas moest Kim wat kennisen opzoeken, dus kon hij de tocht niet meteen maken. Ik wilde echter niet geen tijd verliezen door te wachten en wilde graag de volgende dag meteen vertrekken, maar had dus nog niemand om mee samen te gaan en 5 dagen alleen lopen zag ik nou ook weer niet zitten. Gelukkig liep ik bij toeval Steve weer tegen het lijf. Hij was samen met Taylor (VS) en zij wilden ook de volgend dag vertrekken. ´s Avonds dus tent en kookspullen gehuurd en voor 5 dagen voedsel gekocht en de volgende dag om 7 uur met de bus naar het park vertrokken. Er zijn meerdere routes die je kunt lopen, maar wij hebben voor de ¨W¨gekozen, een 5 daagse tocht van 80 km. Je loopt dan onder meer langs een gletsjer en langs de beroemde Torres (torens) del Paine. Het lopen met alle spullen was best heftig. Zeker de eerste dagen was de rugtas behoorlijk zwaar en in tegenstelling tot de Inka trail moet je hier dus alles zelf dragen.
We hadden de eerste dagen wel erg geluk met het weer. Normaal regent het hier bijna dagelijks, maar wij hadden erg mooi weer. Helaas hebben Steve en ik de eerste dag echter wel buiten moeten slapen. Het laatste stuk liepen we allemaal ons eigen tempo en dus niet meer samen. Taylor, die die dag de tent droeg, is toen ergens van het pad geraakt en heeft de camping gemist. Hij is toen per ongeluk naar de volgende camping (2 uur verder gelopen). Hij realiseerde zich dit echter pas toen hij daar aankwam en was toen te moe om nog terug te lopen. Toen hij na een uur nog niet bij onze camping was zijn Steve en ik hem gaan zoeken en zijn weer helemaal teruggelopen naar de vorige camping. Toen hij daar ook niet was hebben we de parkwacht ingelicht en die wilden al aan een zoektocht beginnen, toen we een stelletje tegen kwamen die hem dus voorbij onze camping tegen waren gekomen. Steven en ik zijn toen in het donker weer helemaal teruggelopen en hebben toen onder een afdakje moeten slapen. En dat was best koud! De 2e dag hebben we ook nog kleine lawines gezien, wat best indrukwekkend is om een keer te zien. De laatste dag zouden we eigenlijk om 5 uur opstaan om de zonsopgang vanaf de Torres te bekijken, maar aangezien het toen flink hoosde hebben we dat maar overgeslagen. In plaats daarvan zijn we maar zo snel mogelijk naar het eindpunt gelopen en hebben we de bus terug naar Puerto Natales gepakt. De hele trektocht was dus wel heftig, maar het park is schitterend en het was weer een hele mooie ervaring en het zwoegen zeker waard.
Om geen tijd te verliezen hebben we de volgende dag maar meteen de bus naar El Calafate gepakt om de Perito Moreno gletsjer te gaan bekijken. Ik ben nog diezelfde middag naar de gletsjer gegaan. De rest wilde pas de volgende dag, maar zij gingen daarna naar El Chalten om nog wat trektochten in het Fitz Roy gebergte te maken. Ik had echter wel ff genoeg van al dat lopen, dus ik wilde zo snel mogelijk naar Bariloche in Argentinie.
Diezelfde middag dus naar de Perito Moreno gletsjer gegaan en die was erg indrukwekkend. Het is een van de grootste gletsjers van de wereld en het ijs is fel blauw. Als je er voor staat sta je dus tegen blauwe ijsmuur van meer dan 60 meter hoog en een paar honderd meter breed aan de kijken. Ongeveer een keer per uur valt er een enorm brok ijs van de gletsjer in het water wat gepaard gaat met een enorm kabaal. Ik had het geluk om het twee keer te kunnen zien.
Toen ik weer terug in El Calafate was meteen maar weer een buskaartje voor dezelfde nacht naar Bariloche gekocht. Heb nog wel even geinformeerd voor een vliegticket, maar een enkele reis was meer dan 200 euro en dat vind een backpakker toch echt te duur, want de bus kost slechts 50 euro. Nog wel even met de jongens gegeten, maar daarna dus weer afscheid genomen en de bus gepakt en woensdag, na 30 uur in de bus, in Bariloche aangekomen.